Ondernemers onbelangrijk, uitstootvrij moet het zijn.

Deze week werden onze lachspieren blij verrast met het ‘Klushub’-plan van provinciale amateur Melanie van der Horst. En wie dacht dat dit het toppunt van bestuurlijke wereldvreemdheid was: pak een stoel, zet je bril recht en adem diep in. Het Amsterdamse stadsbestuur heeft zichzelf de laatste weken namelijk overtroffen en dat is een prestatie op zich. Er werden plotsklaps plannen gepresenteerd die waarschijnlijk zelfs de stoutste dromen van elk zichzelf respecterende zweefmolen zouden overtreffen.

Eerst even terug naar het fenomenale ‘Klushub’ sprookje. Melanie van der Horst is wethouder van verkeer, vervoer en luchtkwaliteit (exclusief varen) zo staat op de website van de Gemeente Amsterdam. Een hoop taken voor iemand van wie de grootste verantwoordelijkheid tot op heden het voorzitterschap van de Raad van toezicht voor de afval service van het stadsdeel Amsterdam West is geweest. Ik vind het fenomenaal en verbazingwekkend tegelijk dat daar een Raad van toezicht voor is, maar ik feliciteer mevrouw van der Horst van harte dat ze deze mooie functie toch maar mooi op haar cv heeft staan. Als wethouder heeft zij, na haar flinke successen bij de afval service, nu de ‘Klushub’ bedacht. De Gemeente is van mening dat wij in Amsterdam ons beste beentje voor moeten zetten op het gebied van milieu. Daar is best wat voor te zeggen en dat kunnen we ook alleen maar toe te juichen, temeer Amsterdam altijd een is stad geweest met innoverende plannen. Het enige verschil is dat Amsterdam in het verleden veelal een stadsbestuur had dat op enigerlei wijze een idee had wat er speelde in de stad en waar de Amsterdammer behoefte aan had. Wellicht heeft u het al in de gaten, maar mijns inziens is dat met dit stadsbestuur geenszins het geval. Het ‘Klushub’ sprookje, vol uitstootvrije zones, maakt het voor bouwondernemers onmogelijk om nog in Amsterdam te werken. Ik krijg het nauwelijks uit mijn pen zonder te lachen, maar het werkt in de praktijk zo: Een tegelzetter komt met veertig tegels van 150 kilo per stuk naar Amsterdam. Bij de Piet Heintunnel zet hij zijn dieselbus fluitend aan de kant, laadt de tegels één voor één in een bakfiets en trapt zichzelf vervolgens een hernia richting de klant, want uitstootvrij moet het zijn. Het klinkt allemaal als een overdreven futuristische idee uit het jaar 1995 over hoe het jaar 2025 er in de gekste fantasie uit zou zien als er een paar sprookjesdenkers beleid zouden maken. Helaas is dit in Amsterdam realiteit, Melanie van der Horst krijgt deze waanzin er gewoon doorheen. De ondernemer en wij Amsterdammers zitten opgescheept met deze professionele luchtfietsers, want dat zijn het. En als u denkt dat dit het ergste is adviseer ik u even een slokje water te nemen, want het wordt nog gekker.

Ook horecaondernemers hebben het onder dit stadsbestuur namelijk zwaar te verduren. Sinds jaar en dag brengt de horeca ondernemer sfeer en vreugde in de stad met restaurants, bars en clubs die de stad nationaal én internationaal op de kaart zetten. Je zou denken dat de gemeente hen af en toe wat ademruimte gunt. Maar nee, het tegendeel is waar. Burgemeester Halsema presenteerde begin februari een horeca plan dat prima zou werken in het dorpje Trutjeshoek of Waspik, maar niet in een wereldstad als Amsterdam. Zo staat in het plan dat restaurants waar later op de avond een DJ draait binnenkort tot het verleden behoren. Alleen achtergrond muziek is nog toegestaan, want dansen doe je maar in een nachtclub. Een wereldstad onwaardig. In Parijs, Londen of Berlijn draait in elk gezellig restaurant een DJ en wordt er na het eten gedanst. En als de DJ start, begint het vaak pas écht leuk te worden voor de ondernemer. Waarom deze maatregel? Geen idee. Op deze manier verandert Amsterdam in een openluchtmuseum. Sfeerloos, kleurloos, maar wél uitstootvrij!

Het is allemaal net zo onbegrijpelijk als de volgende maatregel waar de Burgemeester mij vooral een aantal jaren geleden woest mee had gekregen. Na een avondje langs Palladium, Players, Jimmy Woo, Bastille, Surprise Bar en de Bubbels sloot onze vriendengroep de avond steevast af in Cafetaria de Prins op het Leidseplein. Daar aten we rond 02:45u per persoon waar een gemiddeld gezin een week van kon eten. Dat behoort nu gelukkig tot het verleden, maar ik ben blij verheugd om te zien dat wij waardige opvolgers hebben, want als ik langsloop na een sporadisch uit de hand gelopen avond, zitten alle cafetaria’s rond het Leidseplein rond 03:00u nog bommetje vol. Daar moeten we blij mee zijn, want dán begint het leuk te worden voor de ondernemer. Maar voor Burgemeester Halsema mag de ondernemer als laatste plezier hebben, minder afval op straat is belangrijker. In het nieuwe horeca plan staat dat de cafetaria’s allemaal in het weekend een uurtje eerder dicht moeten. Nét in dat uurtje dat het meeste geld oplevert. Waarom deze maatregel? Onbegrijpelijk.

Hoe lang pikken wij Amsterdammers dit nog? Is het niet tijd om ons te verenigen en met een statement te komen tegen deze naïeve luchtfietsers verkleed als bestuurder? Ik vraag het mij hardop af. Laten we luisteren naar Wim Sonneveld, hij zong: ‘Ik ken London, Parijs en Berlijn. Maar geen stad waar ik zo graag wil zijn.’ Laten we dat zo houden.